Çince     Çince 汉语 / 漢語(han yu)； 中文(zhong wen) Konuşulduğu ülkeler: Çin, Tayvan, Singapur, Filipinlerin, Endonezya, Malezya, ayrıca Japonya, Kuzey Kore, ve Güney Kore bazı kısımları ve Çinli toplulukların yaşadığı pek çok diğer Konuşan kişi sayısı: 1.3 milyar Sıralama: Dünyada en çok konuşulan dildir (birinci) Dil Grubu Sınıflandırma: Altay Dilleri 'Çin dilleri kolu Çince Resmî Durum Resmî dil olduğu ülkeler: Çin Singapur Hong Kong Makao Çin Cumhuriyeti (Tayvan) Birleşmiş Milletler Dili düzenleyen kurum: Pekçok farklı kurum Alfabe: Çin alfabesi Dil Kodları ISO 639-1 zh ISO 639-2 chi (B) / zho (T) ISO 639-3 {{{iso3}}} SIL çeşitli Not: Bu sayfa Unicode ile kodlanmış IPA fonetik sembolleri kullanıyor olabilir. Ayrıca bakınız: Dil – Dil aileleri Vikipedi'nin Çince sürümü Bu madde günlük dilde kullanılan Çince hakkındadır. Çin'de konuşulan Sinitik diller hakkında bilgi almak için bu maddeye bakınız. Çince (Çince: 汉语 / 漢語, pinyin: hàn yǔ, diğer adları: 中文, 國文, 华文, 华语), Çin'de ve çevresinde yaşayan 1 milyardan fazla kişi tarafından konuşulan binlerce ufak dilin tümüne birden verilen addır ve bunlar tek bir dil sayılırsa, dünyada en çok kullanıcısı olan dildir. Dünyadaki her beş kişiden birinin anadili olarak konuştuğu Çince dili, tamamen ayrı birer dil olarak kabul edilebilecek kadar farklı "dilcik"lerden oluşmuştur. Bu yüzden Çincenin bir dil değil, bir dil ailesi olduğu iddia edilir. En çok konuşulanı Mandarindir, ancak göçmen topluluklarında en çok Kantonca kullanılır. Bunun sebebi, göç eden Çinlilerin genelde güney kesimlerden olmasıdır.Bu dil,Altaydilleri'nin Çin-Tibet koluna dahildir. Çin yazısı bu dile has bir yazı sistemidir. Bu sistemin 3500 yılı bulan bir tarihi vardır. Çince karakterler Vikipedi, özgür ansiklopedi   Git ve: kullan, ara Koyu yeşil：Resmî olarak geleneksel Çin yazı karakterlerin kullanıldığı bölgeler (Tayvan、Hong Kong, Makao) Yeşil：Resmî olarak basitleştirilmiş Çin yazı karakterlerin kabul edildiği fakat fiilen geleneksel Çince karakterlerinin kullanıldığı bölge (Malezya) Çim rengi：Resmî olarak Çin yazı karakterlerinin kullanıldığı bölgeler (Çin kıtası, Singapur) Açık yeşil：Resmî olarak Çin yazı karakterlerin kullanıldığı bölgeler. (Japonya, Güney Kore)。 Sarı：Eskiden Çin yazı karakterlerin kullanılıp bugün kullanılmadığı bölgeler (Vietnam, Kuzey Kore, Moğolistan). "Mao Zedong" Çin karakterlerinin tarihi gelişimi Çin yazı karakterleri (Çince: 汉字 / 漢字; Pinyin: hànzì), günümüzde Çince, Japonca ve Korecenin yazılmasında kullanılan simgesel grafikler ya da logogramlardır. Bunlara Mandarin Çincesinde hànzì, Japoncada kanji, Korecede hanja ya da hanmun, Vietnamcada ise hán tự ya da chữ nho adı verilir. Çin yazısının ilk örnekleri Çin'in Shang Hanedanlığı dönemine, yaklaşık MÖ 1600 yıllarına ait Fal Yazıtlarıdır. Çin karakteri daha sonra Çin dışında Doğu ve Güney Asya'da Kore, Vietnam ve Japonya'da kullanılmaya başlanmıştır. 20. yüzyılda Kuzey Kore ve Vietnam, Çin karakterini kullanmayı tamamıyla bırakmışlardır. Bugün Güney Kore ve Japonya'da ise bu ülkeler kendi yazım sistemlerini geliştirmiş olmalarına karşın Çin karakteri hâlâ kısmen kullanılmaktadır. Çin yazı karakterler alfabeden farklı olarak ses belirtmek için kullanılmaz; bir tür resim yazısından türemiştir. Bu nedenle farklı dillerde değişik seslerle okunabilir; ancak anlam değişmez. Bu özelliği trafik işaretlerine benzetilebilir. Örneğin, DUR işareti farklı ülkelerde farklı şekillerde okunsa da (Stop, Halt, Arrete) anlamı hep aynıdır. Bu sayede, Çincenin yüzlerce farklı lehçesini konuşan Çinliler için tarih boyunca iletişimi kolaylaştıran bir araç olmuştur. Söz dizimi olarak Çinceden tamamen farklı dilleri konuşan Japonlar ve Koreliler ise temel dilbilgisi kurallarını öğrendikten sonra Çince Budist yazmalar gibi belgeleri okuyabilmişlerdir. Bu yönüyle Çin karakteri Uzakdoğu'da kültürel alışverişin temel taşıdır. Çin'de 1956 yılından sonra Basitleştirilmiş Karakterler kullanılmaya başlanmıştır. Buna karşılık Tayvan, Hong Kong ve Macau'da hâlen Geleneksel Karakterler kullanılmaktadır. Çin karakterinin tarihsel gelişimi Arkaik Zhuanshu (Qin Hanedanlığı) Geleneksel karakterler Sadeleştirilmiş Pinyin Anlamı 人 — rén insan 女 — nǚ kadın 子 — zǐ çocuk 日 — rì güneş 月 — yuè ay 山 — shān dağ 川 — chuān nehir 水 — shuǐ su 雨 — yǔ yağmur 竹 — zhú bambu 木 — mù tahta 馬 马 mǎ at 鳥 鸟 niǎo kuş 龜 龟 guī kaplumbağa 龍 龙 lóng ejderha Zamirler: * 我: Ben (wo) * 你: Sen (ni) * 他 (dişil yazımı: 她): O (ta) * 我们: Biz (women) * 你们: Siz (nimen) * 他们: Onlar (tamen) Çin Dilleri Vikipedi, özgür ansiklopedi   Git ve: kullan, ara Bu madde Çin'de konuşulan Sinitik diller hakkındadır. Günlük dilde kullanılan Çince hakkında bilgi almak için bu maddeye bakınız. Çin dillerinin coğrafi dağılımı Çin dilleri[1][2] ya da Çin dil ailesi[3](Çince: 中国方言/中國方言 pinyin: zhongguo fāngyán; Çin bölgesel dilleri, ya da lehçeleri[4]), Çin'de yaşayan Hanlıların konuştuğu dillerin tümüne verilen addır. Çin-Tibet dil ailesine dahil iki koldan birini oluşturmaktadır. Bunlar Sinitik diller olarak da adlandırılır. Dünyadaki 1 milyardan fazla kişinin anadili olarak kabul edilen Çince, tamamen ayrı birer dil olarak kabul edilebilecek kadar farklı dialektlerden oluşmuştur. Çinliler bu dilleri dialekt teriminin karşılığı olarak kullandıkları fangyan (方言, bölgesel konuşma) terimi ile adlandırsa da, genelde dilbilimciler tarafından konuşma dili olarak Çincenin bir dil değil, bir dil ailesi olduğu kabul edilir. Bu aileye dahil 14 temel dilden en çok kullanıcısı olanlar; Mandarin, Kantonca, Min ve Hakka'dır. [5] Konu başlıkları [gizle] 1 Konuşma ve Yazı 2 Sinitik dillerin kolları 3 Referanslar 4 Ayrıca bakınız 5 Dış bağlantılar Konuşma ve Yazı [değiştir] Çinliler yazı dili ile (wen, 文), ile konuşma dili (yu, 语) arasında kesin bir ayrım yaparlar. Konuşulan değişik Çin dillerini de fangyan, bölgesel lehçeler olarak tanımlarlar. Ancak dilbilimde kullanılan karşılıklı anlaşılabilirlik[6] kriterleri açısından yaklaşıldığında, bu lehçeler arasındaki farklar herbirinin farklı diller olarak değerlendirmelerine yeterlidir.[7] Tüm bu farklılıklara rağmen, yazı dili (漢字-Hanzi) neredeyse ortaktır. M.Ö. 3. yüzyıl'da ortaya çıkan ortak yazı dili, 20.Yüzyıl'da Mandarin dili esas alınarak yapılandırılmıştır. Hong Kong ve Tayvan'da kullanılan Çince karakterler geleneksel Çince karakterler esas alınarak yazılır. Sinitik dillerin kolları [değiştir] Mandarin (guan, 官话/官話), Kuzey dili (北方話/北方话) olarak da adlandırılır. Yaklaşık 836 milyon konuşanı bulunmaktadır. Bu gruba dahil lehçeler Çin'in kuzey ve güneybatı bölgelerinde konuşulur. Günlük dilde Mandarin, ya da Çince olarak adlandırılan resmi dil Putonghua ile karıştırılmamalıdır. Wu 吴语/吳語, Jiangsu ve Zhejiang bölgelerinde 77 milyon kişi tarafından konuşulur. En yaygın lehçesi Şanğhayca'dır. Min dilleri (闽语/閩語), Fujian ve Tayvan ile birlikte Güneydoğu Asya'nın çeşitli bölgelerinde 60 milyon kişi tarafından konuşulmaktadır. Bu lehçeler arasında Min Nan (güney Min), Min Dong (Doğu Min), Min Bei (kuzey) ve Min Zhong (orta) ayrı birer dil olarak değerlendirilir. Kantonca (Yue 粤语/粵語), Guangdong, Guangxi, Hong Kong, Macau, Güneydoğu Asya ve yurtdışındaki Çinli grupları arasında 71 milyon kişi tarafından yaygın olarak konuşulur. Genellikle Sinitik dil ailesine dahil 14 dil grubu bulunduğu kabul edilir,[8] bunlar: Gan Hakka Hui Jin Mandarin Min Bei Min Dong Min Nan Min Zhong Pu-Xian Wu Xiang Yue (Kantonca)) Dungan Çin dil ailesine dahil tüm diller tonlu dillerdir. Ancak kullanılan ton sayısı diller arasında büyük farklılıklar gösterir. Kuzey Çin'de kimi diller 3 ton kullanırken, Güney Çin'de konuşulan kimi dillerde 8 ya da 10 ton kullanılır.